Z przeszłości Zgromadzenia SS Niepokalanego Poczęcia NMP w Mogilnie

Rys historyczny

Siostry Służebniczki przybyły do Mogilna w listopadzie 1891 r. Ich pierwszą siedzibą był pobenedyktyński klasztor. Ze względu na sytuacje w kraju - ucisk zaborcy, prześladowania, siostry "cichutko przyjęły to mieszkanie" i po części były w ukryciu. Początek w Mogilnie był bardzo trudny. W roku 1900 sprowadziły się na parter do mieszkania w skrzydle "Przytuliska" dla starców (zwalniają mieszkanie dla drugiego wikariusza). 15 stycznia 1919 roku obejmują nadzór nad szpitalem wraz z całą jego administracją i pielęgnacją chorych, w 1925 zostały ze szpitala wycofane. Natomiast w 1914 roku siostry otworzyły szkółkę dla przedszkolnych dzieci, zajęcia odbywały się tymczasowo w salce parafialnej (wybudowanej przez ks. Piotra Wawrzyniaka). W klasztorze siostry mieszkają do 1926 roku. W 1928 roku dla Zgromadzenia został zakupiony obecny budynek wraz z ogrodem, w którym do dzisiaj mieszkają. W budynku tym urządziły Szkołę Gospodarczą, parter i salkę w podwórzu przeznaczają na dwuoddziałowe przedszkole - od 1932 r.. W pamiętnym 1939 roku, roku wybuchu II wojny światowej, gdy cały nasz kraj jęczał pod okupacją niemiecką - siostry zostały wysiedlone, musiały dom opuścić w 15 minut zabierając tylko rzeczy osobiste. - Niemcy urządzają Kindergarten (elementarną szkołę) dla swoich dzieci, później szpital wojskowy - Zostały bez dachu nad głowa, wyrzucone przez Niemców na ulice. Siostrą pospieszyła z pomocą "dobra" Pani Helena Giemza (ur.1906 r. zm.1987 r. - jej doczesne szczątki spoczywają na mogileńskim cmentarzu, pole nr 16, rząd nr 2, grób nr 8), żona Jana Giemzy - przedwojennego urzędnika magistratu w Mogilnie, a powojennego pierwszego burmistrza [1945 - 1948] - oddając siostrom do dyspozycji pokój. Następnie Siostry ponownie zamieszkują w klasztorze w pokoju udostępnionym przez ks. T. Zielińskiego - ówczesnego proboszcza. 16 września 1940 roku Przełożona Generalna zabiera siostry do Pleszewa, do Domu Generalnego, gdzie przebywają do końca wojny. Po wyzwoleniu Mogilna w 1945 roku Siostry powróciły do swojej dawnej siedziby, okradzionej i zniszczonej. Z pomocą ponownie przychodzi "zawsze ofiarna" Pani Helena Giemza, przy jej pomocy urządziły mieszkanie. Rozpoczęły od zdobywania sprzętu do kuchni - "by jakoś żyć". Pełne entuzjazmu poszukiwały mebelki z przedwojennego przedszkola. Całym sercem oddały się urządzaniu kaplicy, by móc u Jezusa Eucharystycznego czerpać siłę i zachętę do ciężkiej pracy jaka czekała. Już niebawem przedszkole było w pełnym rozkwicie, dzieci otrzymywały wychowanie religijne i wykształcenie inteligentne, patriotyczne. Jednak plany Boże były inne, Bóg zażądał ofiary. 15 marca 1952 roku władza komunistyczna zabrania Siostrom prowadzenie ośrodka wychowawczego, przejmuje wychowanie przedszkolne i całe wyposażenie zabiera do Przedszkola Państwowego. Przedszkole w podwórzu zamknięto, a dwa pokoje wydzierżawiła Państwowa Biblioteka. Po "takim ciosie" Siostry jednak nie upadły na duchu, w porozumieniu z ks. proboszczem Tadeuszem Zielińskim i Kurią Metropolitarną w Gnieźnie zabrały się do katechizowania dzieci szkolnych i przedszkolnych. Katecheza odbywała się w Domu Parafialnym. W tym czasie przez pewien czas siostry wynajmują tymczasowo pomieszczenia osobom pracującym i uczącym się w mieście, chcąc w ten sposób wypełnić metraż domu. W lipcu 1957 roku przystępują do remontu sali w podwórzu, którą Wydział Oświaty zwrócił, wracają również zabrane meble przedszkolne, choć zniszczone. Urządzają w niej Punkt Katechetyczny dla dzieci w wieku przedszkolnym, przygotowując je do wczesnej Komunii św. w parafii św. Jakuba i św. Jana, odbywają się także rekolekcje dla dziewcząt. Dopiero po odzyskaniu pełnej niepodległości (po okresie transformacji) tj. po 1990 roku Siostry powróciły do nauki religii w szkołach mogileńskich, jak również reaktywowano przedszkole tzw. Ochronkę, którą dnia 31 sierpnia 2002 roku otwarto i poświęcono. Uroczystość rozpoczęła się o godz. 15.00 w kaplicy, Koronką do Miłosierdzia Bożego. Przed wejściem do Ochronki przecięcia wstęgi dokonali ks. proboszcz parafii farnej Zenon Lewandowski, Radosław Trepiński Wizytator Kuratorium Oświaty i siostra Alfreda Czajka, przełożona wspólnoty Sióstr Służebniczek. Ochronkę poświęcił ks. Zenon Lewandowski w obecności wikariusza ks. Witolda Ceglarka. Wychowawczynią dzieci została siostra Angelika Furmańska, która pracowała z dziećmi dwa lata. Od września 2004 roku wychowawczynią grupy 28 dzieci, była siostra Antonina Kalka. Staraniem Zgromadzenia 1 stycznia 2005 roku Ochronkę wpisano do rejestru placówek oświatowo - wychowawczych Burmistrza Miasta Mogilna oraz przyznano dotacje na jej potrzeby. Z tym dniem nadano również nr regon (podregon) i NIP oraz przyjęto nazwę: Ochronka im. Bł. Edmunda Bojanowskiego Zgromadzenia SSNPNMP w Mogilnie.

Kaplica św. Józefa w Domu Zakonnym

Mogileński Dom Zakonny nie był i nie jest dużym ośrodkiem, liczy kilka sióstr (maksymalnie było siedem).

Funkcję przełożonej pełnił Siostry:

(1945 - 1951) Amanda Kasperska,
(1951 - 1953) Ottona Zmyślona,
(1953 - 1957) Bogusława Karalus,
(1957 - 1960) Łucja Ratajczak,
(1960 - 1966) Melania Cieszyńska,
(1966 - 1969) Germana Poprawa,
(1969 - 1975) Michała Maćkowiak,
(1975 - 1984) Eufemia Sarnowska,
(1984 - 1988) Jolanta Blajet,
(1988 - 1991) Kryspiniana Rutkowska,
(1991 - 1994) Cecylia Cieślak,
(1994 - 1999) Kornelia Silna,
(1999 - 2002) Jordana Kruszyńska,
(2002 - 2006) Alfreda Czajka,
(2006 - 2008) Zenobia Radzikowska,
(2008 - 2018) Martyniana Dembicka,
(2018 - 2020) M. Joanita Wołczyk,
(IX 2020 - nadal) Anuncjata Sitek,

Na podstawie dostępnych materiałów napisal: A.Łaganowski